Άγιος Γεώργιος

ΠΑΡΕΚΛΗΣΙ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Στα σύνορα Γερμασόγειας – Μουταγιάκας, σε λοφίσκο που δεσπόζει της περιοχής, συναντούμε το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Κανένας δε θυμάται αν πράγματι στο χώρο εκείνο υπήρχε παλαιότερα εκκλησάκι. Αυτό που θυμούνται πολλοί, είναι πολλές πέτρες και μέσα σε ένα βαθούλωμα μια σχοινιά, στη ρίζα της οποίας βρισκόταν μια μικρή εικόνα του Αγίου Γεωργίου με ένα καντήλι που το άναβαν οι κάτοικοι και οι περαστικοί. Οι κάτοικοι του χωριού που συχνά συζητούσαν στο καφενείο το έθιμο που είχαν οι κάτοικοι του Αγίου Αθανασίου να λειτουργούν την Τρίτη της Λαμπρής στην ερειπωμένη εκκλησία της Παναγίας της Σφαλαγγιώτισσας, κατόπιν προτροπής του Γεώργιου Πϊττη, αποφάσισαν να το καθιερώσουν κι’ αυτοί.Λίγες μέρες πριν το Πάσχα, αρκετοί κάτοικοι του χωριού έκαναν καθαριότητα στο χώρο με σκαπτικά εργαλεία, με αποτέλεσμα να τελεστεί η Θεία Λειτουργία σε πρόχειρα καταλύματα την ημέρα που είχαν αποφασίσει. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, πάρθηκε η απόφαση (έτος 1951) για ανέγερση στο χώρο εκείνο  εκκλησίας αφιερωμένης στον Άγιο Γεώργιο. Καθώς τα οικονομικά της εκκλησίας ήταν πενιχρά, ομάδα κατοίκων, με πρωτεργάτη  τον ιερέα της κοινότητας παπα – Σολωμό, εργάστηκε εθελοντικά για αρκετό καιρό και με υλικά που έβρισκε στην περιοχή έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι.

Λόγω της κακής ποιότητας των υλικών αλλά και του κτισίματος, το εκκλησάκι κατέστη με τα χρόνια επικίνδυνο, με αποτέλεσμα η Εκκλησιαστική Επιτροπή –  που απαρτιζόταν από τους Οικονόμο Νικόλαο Μαρνέρο, Ιωάννη Κράνο, Γεώργιο Ασημένο, Χρύσανθο Χριστοδούλου και Δημήτρη Φούρναρη – να πάρει το 1981 την  απόφαση να κατεδαφίσει το παλιό εκκλησάκι και στη θέση του να ανεγείρει νέο και πιο ασφαλές.

Τα αρχιτεκτονικά σχέδια εκπόνησε δωρεάν το αρχιτεκτονικό γραφείο Παντελίδης και Συνεργάτες και τις οικοδομικές εργασίες ανέλαβε ο Μιχάλης Σεργίδης έναντι του  ποσού των £12,000. Στην αποπεράτωση του όλου έργου συνέβαλαν:

• Η Αναστασία Χριστοδούλου, η Ερμιόνη Κουλλέ, ο Ιάκωβος Στυλιανού, ο Σάββας και
• η Ελένη Ιωάννου και η Άννα Κούσουλου.

Η αγορά της καμπάνας, όπως μας την περιγράφει ο Οικονόμος Νικόλαος, έχει αρκετό ενδιαφέρον:

Ο Ιάκωβος Στυλιανού είχε δώσει στον Οικονόμο £100, για να αγοράσει την καμπάνα. Κατά την επίσκεψη του όμως στο χυτήριο, του ζήτησαν £200, και έτσι επέστρεψε περίλυπος στο σπίτι του. Όμως ο πόθος του για την αγορά της καμπάνας μεγάλωνε συνεχώς και ο ίδιος προσευχόταν αδιαλείπτως στον άγιο για να βρεθούν και οι υπόλοιπες £100. Ένα Σάββατο, μετά από μια βάπτιση στην Αγία Παρασκευή και πριν αποχωρήσει από την εκκλησία, ο Οικονόμος Νικόλαος βρίσκει πάνω στην Αγία Τράπεζα το ποθούμενο ποσό, σε φάκελο, στον οποίο δεν αναγραφόταν τ’ όνομα οποιουδήποτε.Μετά το απροσδόκητο αυτό γεγονός, ο Οικονόμος ευχαρίστησε τον άγιο και αγόρασε την καμπάνα για το εκκλησάκι του. Τα εγκαίνια του παρεκκλησίου τέλεσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ.κ. Χρύσανθος στις 12 Σεπτεμβρίου του 1982.Από το 1965, το έθιμο έχει αλλάξει και στον Άγιο Γεώργιο λειτουργεί ο ιερέας δύο φορές το χρόνο, την Τρίτη της Λαμπρής και την ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος, στις 3 Νοεμβρίου.Από ανεξακρίβωτες πληροφορίες, στην περιοχή – που ονομάζεται και Παλιομονάστηρο – βρισκόταν κάποτε (ίσως στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους) κτισμένο το χωριό, και πολλοί από μας θα θυμούνται μέχρι το 1976 τα ερείπια κατάλοιπων Γοτθικών κτισμάτων, γνωστών ως σπίτια της Ρήγαινας.